Του Στάθη Τραχανατζή
Οι μετεωρολόγοι προβλέπουν ήδη ένα βροχερό και συννεφιασμένο Ιούνιο. Την συννεφιά όμως που επικρατεί στην πολιτική σκηνή δεν μπόρεσαν να την προβλέψουν. Μιας και η μουδιασμένη ελληνική κοινωνία, ανεξάρτητα του εκλογικού αποτελέσματος δύσκολα πιστεύει οτι “Ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός” παρά το αποτέλεσμα των εκλογών.
Στην προεκλογική περίοδο προς τις κάλπες της 21 ης Μάϊου, η ΝΔ προσπάθησε να μιλήσει θετικά και να μιλήσει για το μέλλον ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δεν μίλησε με ένα θετικό λόγο αλλά δεν μπόρεσε να αναπτύξει ούτε καν όλο το πρόγραμμα του , το οποίο όμως υπήρχε,
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε το αέρα του νικητή με την διατύπωση του προγράμματος του..Περισσότερο αναλώθηκε για να μιλήσει τι θα συμβεί ,αν βγεί ξανά η ΝΔ και προς το τέλος της προεκλογικής εκστρατείας ,έθεσε το δικο του τετραπτυχο.
Ο κόσμος συνήθως ψηφίζει αυτόν που του μιλάει θετικά και όχι φοβικά.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να πείσει ότι το πρόγραμμα του είναι ρεαλιστικό και δεν είναι απλά ένα προεκλογικό πρόγραμμα που δεν θα εφαρμοσθεί όπως αυτό των προηγούμενων εκλογών.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ειχε μια θολή εικόνα στην κοινωνία αλλά σίγουρα μην βρίσκοντας συνομιλητές για την προοδευτική διακυβέρνηση, μετα τις αρνήσεις του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ ,του ΜΕΡΑ και του ΚΚΕ έμεινε από “καύσιμα” ….και κάθε εβδομάδα αλλαζε την στρατηγική του.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε χάσει τις εκλογές από τα αποδυτήρια του εκλογικού αγώνα ετσι και αλλιώς
και οι δηλώσεις Κατρουγκαλου ,οι δηλώσεις του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για τους ψηφοφόρους της ΧΑ ήταν απλά τα κερασάκια στην τούρτα της κατάρευσης, Απλά την έκαναν πιό μεγάλη και πιό οδυνηρή. Οδυνηρή για τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για την κοινωνία.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε σε όλες τις κατηγορίες των πολίτων. Εχασε στους νέους . Έχασε στους αγρότες . Έχασε ψήφους και στους εργαζόμενους. Εχασε στους επαγγελματοβιοτέχνες. Εχασε παντού.
Ο ΣΥΡΙΖΑ στην ΜΕΤΑ ΣΟΚ ΕΠΟΧΗ.
Το νέο αφήγημα του ΣΥΡΙΖΑ για μια δυναμική συγκροτημένη αντιπολίτευση είναι μεν η “τελευταία” ελπίδα αλλά σκοντάφτει στο επιχείρημα “ γιατί δεν την έκανε εδώ και τέσσερα χρόνια” .
Και πάντα μιλάμε για την “εκφώνηση “ …..μιας αντιπολίτευσης εντός της Βουλής . Γιατί αν υποστηρίξουμε ότι μπορεί να συνεισφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ σε μιά λαϊκή αντιπολίτευση η σε μιά κοινωνική αντιπολίτευση , σίγουρα είναι μιά ιδέα που την έχει υπονομεύσει ,ο ίδιος εδώ και χρόνια.
Α. Την υπονόμευσε με την διάλυση στην ουσία του κόμματος ,του οποίου οι οργανώσεις του σήμερα, είναι απλά ομάδες υποστήριξης των υποψηφίων βουλευτών και οχι κόμματος που δρα στην κοινωνία. Από μια λάθος εννοούμενη ,εδώ και χρόνια ,εσωκομματική “δημοκρατία” φτάσαμε στο απόλυτο κενό της μη ύπαρξης του κόμματος.
Β. Την υπονόμευσε με την πολιτική του, να μην συνεισφέρει στην αναγέννηση του συνδικαλιστικού κινήματος προτιμώντας την συνεργασία του ειτε με τον εργοδοτικό συνδικαλισμό στον Ιδιωτικό Τομέα είτε με την συνεργασία του χώρους συνδικάτων των ΔΕΚΟ με ακροδεξιούς συνδικαλιστές. Και οι δύο επιλογές και εγκληματικές πολιτικά ήταν αλλά και δεν έφεραν και κανένα απτό ποσοτικό αποτέλεσμα Δεν είναι τυχαίο ότι και ο προγονος πολιτικός οργανισμός ο ΣΥΝ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ στην συνέχεια, από το 3% πήγε στο 5% ,στο 12% ,στο 24% στο 35%, ενώ τις ίδιες δεκατιές στην ΓΣΕΕ αλλά και στην ΑΔΕΔΥ έχει πάντα την 4η η 5 η Θέση και τα ποσοστά των παρατάξεων που υποστηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν σταθερά η σε δραματική αναντιστοιχία με την δύναμη του στις Βουλευτικές Εκλογές. Η ίδια εικονα υπάρχει και στα πανεπιστήμια με την ισχνή παρουσία των φοιτητικών και σπουδαστικών παρατάξεων στις εκλογές.
Ακόμα και αν ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε τις εκλογές, θα ήταν σε αδυναμία να εφαρμόσει κάθε ριζοσπαστικό μέτρο ,για παράδειγμα στο τομέα της Εργασίας .Διότι μπορεί να νομοθετούσε αλλά οι νόμοι του δεν θα μπορούσαν να εφαρμοστούν ,με ένα διαλυμένο συνδικαλιστικό κίνημα και με τις επιχειρήσεις να έχουν ενισχύσει την παντοδυναμία τους.
Λίγο αργά ο ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβε ,αν κατάλαβε, οτι η δήλωση Βορίδη μετα τις εκλογές του 2019 “ οταν θα ασκήσουμε μια πολιτική και θα κάνουμε ότι είναι δυνατό για να μην ξανακυβερνήσει η Αριστερά” δεν αναφερόταν σε μιά προσπάθεια νοθείας στις εκλογές αλλά στην άσκηση της πολιτικής τους..
Η στρατηγική του στο να μην συνεισφέρει στην αναγέννηση του συνδικαλισμού , δεν έχουν μόνο αυτό το αποτέλεσμα ,αλλα αποτελεί την συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ στην συντηριτικοποίηση της κοινωνίας και στην άνοδο της Ακροδεξιάς. Οχι μονο σήμερα αλλά και παλαιότερα έχουμε παρατηρήσει οτι, όταν οι κοινωνικοί αγώνες υποχωρούν ,ανεβαίνει η Ακροδεξιά και οι πολίτες αναζητούν την “ εύκολη ¨λύση χωρις την δική τους συμμετοχή ,να βρεθεί δηλαδή ,ο άνθρωπος ,ο ενας, ο στρατηγός, ο δικαστής , ο απολιτικ, ο φασίστας που θα έρθει στην κυβέρνηση ως τιμωρός και θα δώσει “γρήγορες” λύσεις… στην διαφθορά και στα καθημερινά προβλήματα.
Ειναι εμφανής από τα ΜΜΕ ότι ο επόμενος στόχος των οικονομικών συμφερόντων , είναι η αλλαγή του σημερινού στάτους στον χώρο της αντιπολίτευσης με την ενίσχυση του ΚΙΝΑΛ ΠΑΣΟΚ σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Θεωρούν το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ μια πιό διαχειρισημη πολιτική για την διαιώνιση της κυριαρχίας τους και της υπεράσπισης των συμφερόντων τους. Αν θα επιτευχθεί αυτός ο στόχος θα εξαρτηθεί από την στρατηγική και την δράση του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός των άλλων προβλημάτων που αντιμετωπίζει είναι αυτό της κοινωνικής αυλίας του. Ένα κόμμα προοδευτικό που δεν εχει δεσμούς με τους εργαζόμενους ,την νεολαία, τους φοιτητές ,τους σπουδαστές, τους πολίτες στις γειτονιές ,τους δήμους και τους φορείς που δρούν όλοι οι παραπάνω, δεν μπορεί πρώτα -πρώτα να εχει επαφή με την κοινωνία. Ενα κόμμα προοδευτικό αλλά κοινωνικά άυλο δεν μπορεί να δράσει αλλά και να ακήσει μια πολιτική με τομές που εχει ανάγκη η ελληνική κοινωνία.
