Με το νέο αντεργατικό έκτρωμα της κυβέρνησης ΝΔ (γνωστό και ως νομοσχέδιο Χατζηδάκη) σε δραστηριότητες εποχικού χαρακτήρα όπως ο τουρισμός για παράδειγμα, θα παρέχεται η δυνατότητα να απασχολούνται οι εργαζόμενοι μέχρι 10 ώρες ημερησίως για ένα εξάμηνο και για 6 ώρες ημερησίως για τους υπόλοιπους έξι μήνες του χρόνου.
Οι εργοδοτικές ανάγκες κάθε εποχής θα «ορίζουν» το ωράριο των υπαλλήλων μιας επιχείρησης, το οποίο δεν θα θυμίζει σε τίποτα το συμβατικό ωράριο.
Το νομοθετικά θεσπισμένο οκτάωρο θα μπορεί να γίνεται δεκάωρο, αρκεί οι επιπλέον ώρες να «αφαιρούνται» σε επόμενο χρόνο, από τον χρόνο εργασίας του υπαλλήλου.
Το ίδιο θα συμβαίνει και για την εργασία τις Κυριακές και μάλιστα χωρίς μισθολογική προσαρμογή.
Με το νέο σύστημα, ένας εργαζόμενος μπορεί να απασχολείται για παράδειγμα κάθε Παρασκευή για 10 ώρες και κάθε Δευτέρα για 6 ώρες, ώστε με συμψηφισμό να προκύπτει 8ωρο.
Αντίστοιχα ένας εργαζόμενος μπορεί να απασχολείται για μία εβδομάδα 10 ώρες καθημερινά και την επόμενη εβδομάδα να απασχολείται 6 ώρες καθημερινά. Έτσι θα έχει δουλέψει 50 ώρες την μια εβδομάδα και 30 ώρες την δεύτερη, ο μέσος όρος των οποίων είναι 40 (για 5νθήμερη οκτάωρη εργασία).
Το ότι ο εργαζόμενος θα μπορεί να αρνηθεί την εργασία «λάστιχο» μόνο ως ανέκδοτο ακούγεται σε μια αγορά εργασίας που ήδη λειτουργεί με ατομικές συμβάσεις κοκ και με το νομοσχέδιο Χατζηδάκη αναμένεται τα πράγματα να γίνουν ακόμα χειρότερα (κατάργηση σε ακόμα περισσότερους κλάδους της Κυριακής αργίας, ωράριο λάστιχο με παράλληλη κατάργηση 8ωρου, απελευθέρωση απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα με την επαναπρόσληψη ακόμα και μετά από δικαστική απόφαση να μην υπάρχει και να αντικαθίσταται από ένα ποσό αποζημίωσης ανάλογα με τις «δυνατότητες της εταιρείας» κοκ). Για να μην αν αναφερθούμε καν στα επίπεδα ανεργίας που δημιουργούν στρατιές προθύμων να δουλέψουν ακόμα και σε συνθήκες γαλέρας ειδικά την μετά – COVID εποχή!
Μιλάμε για συνθήκες εργασιακής «κόλασης» για τους εποχικά εργαζόμενους που δεν τους έφτανε η εργασιακή ανασφάλεια έχουν να αντιμετωπίσουν – και με τις ευλογίες της κυβέρνησης – την πλήρη εργοδοτική ασυδοσία και την απορρύθμιση της ζωής τους.